پدر

یه آدمی هست رو زمین همه بهش میگیم پدر

خستگیاش با دیدن خندهء ما میشه به در

روزا تا شب جون میکنه تا ما نشیم غمگین و زار

برای خوشبختی ما با جون و دل میکنه کار

دستاش پر از چین و چروک دنیایی از خستگیه

عاشق بچه ها شه و مظهر دلبستگیه

عرق میریزه شب و روز نون آور سفرهء ماست

از زحمت اونه که ما زندگیمون نداره کاست

یه مرد پاک و عاشقه برای همسرش فقط

مدام میگه دوز و کلک هیچوقت نداره عاقبت

عین یه دوسته واسه ما یه حامی همیشگی

حل میکنه مشکلتو هر وقت اگه بهش بگی 

گلایه از کار زیاد بی معنیه برای اون

آخه یه آدم تا چه حد میشه که باشه مهربون

پشتمونه عین یه کوه یه تکیه گاه امن و گرم

برای آرامش ما از هیچ کاری نداره شرم

هیچ ادعایی نداره نه منت و نه سرزنش

آخ بمیرم برای اون کوفتگیای بدنش

هر یه دونه موی سفید روی سرش یه جور غمه

به زیر مشکل تا الان اونه که خیلی محکمه 

پدر میخوام بلند بلند بهت بگم نوکرتم

فداییه دیدن اون چروکای صورتتم 

پدر بمون بازم برام هرگز منو تنها نذار

خسته نباشی گل من مرد همیشه باوقار

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 18:18 | |

حرف و حدیث...

 حرف و حدیث...

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 13:51 | |

خوشبخت بشی

 خوشبخت بشی عزیزکم بدون حتی اسم من

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 6:29 | |

نمیتوانم لحظه ای دور شوم از تو ،

 نمیتوانم لحظه ای دور شوم از تو ،  

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 6:26 | |

قلب من

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 6:23 | |

لحظه تلخ رفتنه

 لحظه تلخ رفتنه خدا نگهدار عزیزم

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 6:20 | |

از همه گذشتم به خاطر تو ،

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 6:16 | |

حرف دل:

دیروز چشمانت رنگی داشت که درونم را به آتش می زد

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 6:8 | |

غـروبـا میون هــفته

 غـروبـا میون هــفته بر سـر قـبر یه عاشـق

    یـه جوون مـیاد مـیزاره گـلای سـرخ شـقایـق

        بی صـدا میشکنه بغضش روی سـنـگ قبـر دلدار

             اشک میریزه از دو چـشـمش مثل بارون وقت دیدار

                  زیر لب با گـریه مـیگه : مـهـربونم بی وفایـی

            رفتی و نیـسـتی بدونی چـه جـگر سـوزه جـدایی

        آخه من تو رو می خواستم اون نجـیـب خوب و پاک

   اون صـدای مهـربون ، نه سـکــوت ســرد خــاک

تویی که نگاه پاکت مـرهـم زخـم دلــــم بـود

    دیدنـت حـتی یه لـحــظه راه حـل مشکـلـم بود

         تو که ریـشه کردی بـا من، توی خـاک بی قراری

              تو که گفتی با جـدایی هـیـچ مـیونه ای نداری

                   پس چـرا تنهام گذاشـتی توی این فـصل ســیاهی

                      تو عـزیـزترینی اما یه رفیـق نــیـمه راهــی

                          داغ رفتنـت عـزیـزم خط کـشـیـد رو بـودن مـن

                              رفتی و دیگـه چـه فایده ناله و ضـجـّه و شیـون

                         تو سـفر کردی به خـورشـید ،رفتی اونور دقایق

                   منـو جا گذاشتی اینجا با دلی خـســته و عاشـق

               نمـیـخـوام بی تو بمـونم ، بی تـو زندگی حرومــه

              تو که پیش من نبـاشـی ، هـمـه چـی برام تمـومه

              عاشـق خـسـته و تنها سـر گـذاشـت رو خاک نمناک

              گفت جگر گـوشـه ی عـشـقو دادمـش دسـت توای خاک

                 نزاری تنها بمونـه ، هــمـدم چـشـم سـیـاش باش

                     شونه کن موهاشو آروم ، شـبا قصـه گو بـراش باش

                       و غـروب با اون غـرورش نتونسـت دووم بـیـــاره

                          پاکشـیـداز آسـمـون و جاشـو داد به یـک سـتاره

                              اون جــوون داغ دیـده با دلـی شـکـسـته از غـم

                              بوسـه زد رو خـاک یار و دور شد آهسـته و کم کم

                              ولی چند قدم که دور شد دوباره گـریه رو سـر داد

                              روشــــو بــر گــردونـــد و داد زد

                              بـه خـدا نـمــیـری از یاد

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 6:11 | |

علی ام برا تو پست گذاشتم

 به سلامتی‌ اون دختری که وقتی‌ تو خیابون یه لکسوز واسش بوق میزنه بازم سرشو میندازه پایین و زیر لب میگه: اگه ۷۳۰ همداشته باشی‌… چرخ پراید عشقمم نیستی!!!

به سلامتی همه ی اونایی که مارو همین جوری که هستیم دوس دارن وگرنه بهتر از ما رو که همه دوس دارن….

آمریکایی ها تو فکر اینن که کی برن مریخ… ما ایرانی ها نهایت فکرمون اینه که کی بریم تایلند !

سلامتی ماایرانیا

سلامتی پاک کن که به خاطر اشتباه دیگران خودشو کوچیک میکنه….

یکی از ترس ناک ترین جملات دوران مدرسه ،این بود که :

“یه برگه از کیفتون بیارید بیرون”

به سلامتیه بچه مدرسه ای ها

بسلامتی بی ارزش ترین پول دنیا “تومن” چون هم تو هستی توش، هم من

به سلامتی اونایی که اگه صد لایه ایزوگامشون هم بکنن بازم معرفت ازشون چیکه میکنه…

سلامتی اونایی که دوسشون داریم و نمیفهمن … آخرشم دق میدن مارو

صلامتی همه کلاس اولی ها که تازه امسال یاد میگیرن سلامتی درسته نه صلامتی!

به سلامتی مهره های تخته نرد که تا وقتی رفیقشون تو حبس حریف به احترامش بازی نمی کن….

سلامتیه دوست نازنینی که گفت: قبر منو خیلی بزرگ بسازین…. چون یه دنیا ارزو با خودم به گور میبرم…..!

به سلامتی کسی که بهش زنگ میزی…..خوابه….ولی واسه این که دلت رو نشکنه میگه:خوب شد زنگ زدی….باید بیدار میشدم.

به سلامتی آر دی…نه به خاطر موتور پیکانش…. به خاطره اینکه تو حسرت پژو ِ …!

سلامتی پسر بچه های قدیم که پشت لبشونو با ذغال سیاه می کردن که شبیه باباهاشون شن.نه مث جوونای امروز ابروهاشونو نازک می کنن که شبیه ماماناشون شن.

به سلامتی رفیقی که تو رفاقت کم نذاشت ولی کم برداشت تا رفیقش کم نیاره….

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 1:31 | |

علـــــــــــــــــــــــی ام برا تو پست گذاشــــــــــــــــــــتم

 به سلامتي اونايي كه قبول ندارند،سكوت علامت رضاست!؟

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 1:27 | |

علی ام برا تو پست گذاشتم

    علـــــــــــــــــــــــی ام برا تو پست گذاشــــــــــــــــــــتم

به سلامتی اونایی که:

 می دونی هیچ وقت نمی تونی بهشون زنگ بزنی ولی بازم دلت نمیآد شمارشونو از فون بوکت پاک کنی.....ا

به سلامتی بیل!

که هرچه ‌قدر بره تو خاک، بازم برّاق‌تر می‌شه

به سلامتی عقرب!

که به خواری تن نمی ده

عرض شود که عقرب وقتی تو آتیش می‌ره و دورش همش آتیشه با نیشش خودش می‌کُشه که کسی ناله‌هاشو نشنوه

به سلامتی سیم خاردار!

که پشت و رو نداره

به سلامتی اونی که بی کسه ولی ناکس نیست

به سلامتي همه خوبا كه سخت مشغول شطرنج زندگي اند و نمي دونن ما مات رفاقتشون هستيم

به سلامتی اونی که باخت تا رفیقش برنده باشه

به سلامتی بچه های قدیم كه با ذغال واسه ی خودشون سبیل می ذاشتن تا شبیه باباهاشون بشن

نه بچه های الان كه ابروهاشون رو بر می دارن تا شبیه مادراشون بشن.

به سلامتی دریا!

که ماهی گندیده‌هاشو دور نمی‌ریزه

گل آفتابگردان را گفتند: چراشب ها سرت را پایین می اندازی؟ گفت :ستاره چشمک می زند،

 نمی خواهم به خورشید خیانت کنم..........

به سلامتی همه اونایی که مثل گل آفتابگردان هستند .

به سلامتی آسمون که با اون همه ستاره اش یه ذره ادعا نداره

ولی یه سرهنگ با سه تا ستاره اش دهن عالم و آدمو ........................ کرده(ببخشين)

و به سلامتی میخی که هرچی توسرش زدن خم نشد.

وبه سلامتی اونا که بار دوستی رو کشیدند و نرنجیدند و رفتند)

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 1:15 | |

من زندگی می بافم...

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 1:54 | |

آخ حالم بده

  لم داده ام روی صندلی...دست به سینه نشسته ام و پاهایم را انداخته ام روی هم...به گوشه ای از گل بزرگ روی فرش خیره شده ام...

حالت تهوع باز سراغم آمده...سعی می کنم خودم را گول بزنم و طوری که خودم هم باورم بشود در دل می گویم : لابد سردی ام شده...

نمی گذارم فکرم برود سمت اینکه از ناراحتی و غم است که این حال و روز را دارم...غرورم نمی گذارد حتی خودم بفهمم این بغض است که چنگالش را در گلویم فرو می کند ومن را تا مرز خفگی می برد و حالت تهوع می گیرم...

گهگاه نگاهم را از گل قالی بر می دارم و زیرزیرکی خواهر زاده ام را تماشا می کنم که روی تخت، روبروی من نشسته و با گوشی ام بازی می کند و طوریکه انگار با کسی حرف می زند خودش را تشویق می کند و با شادی، صداهای عجیب غریب در می آورد...به حالش غبطه ای می خورم و باز چشم می دوزم به گل قالی...به این فکر می کنم که....به چه فکر میکنم؟ دقیقاً نمی دانم!...در آخر ولی نتیجه میگیرم دنیا چه جای مزخرفی است...زندگی گاهی چقدر درد دارد!...

گاهی آدم پر از پوچی می شود...گاهی حتی دیگر به موضوعی که ناراحتت کرده، به چیزی که این حال و روز را برایت ساخته فکر نمی کنی...گاهی همه چیز یکباره برایت بی ارزش می شود...گاهی حس بدی داری بعد از این همه دست و پا زدن...گاهی حتی دیگر چیزی نمی خواهی...گاهی خودِ غم می ماند و بس...غمِ خالص...گاهی دوست داری با تمام وجود بگویی گور پدر دنیا!...و شاید حتی زیر لب بگویی جوری که خواهر زاده ی کوچکت نشنود...

نفس عمیقی می کشی و در آخر باز نتیجه میگیری: دنیا کلاً جای مزخرفی است!

درست در همین لحظه حالت تهوع به سراغم می آید...قطره اشکِ گرمی که بی اجازه و آرام روی گونه ام می لغزد را پاک می کنم وبا خود می گویم:

لابد سردی ام شده...

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 1:29 | |

ناراحتم...

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 6:5 | |

می نویسم

می نویسم مینویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد

با تو از حادثه ها خواهم گفت گریه این گریه اگر بگذارد

گریه این گریه اگر بگذارد با تو از روز ازل خواهم گفت

فتح معراج غزل کافی نیست باتو از اوج غزل خواهم گفت

مینوسم همه ی هق هق تنهایی را

تا تو از هیچ به ارامش دریا برسی

تا تو در همهمه همراه سکوتم باشی 

به حریم خلوت عشق تو تنها برسی

می نویسم مینویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد

با تو از حادثه ها خواهم گفت گریه این گریه اگر بگذارد

مینویسم همه ی با تو نبودن ها را

تا تو از خواب مرا به با تو بودن ببری

تا تو تکیه گاه امن خستگی هام باشی

تا مرا باز به دیدار خود من ببری

می نویسم مینویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد

با تو از حادثه ها خواهم گفت گریه این گریه اگر بگذارد

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 5:57 | |

حال من دست خودم نیست

 حال من دست خودم نیست

دیگه آروم نمی گیرم

دلم از کسی گرفته

که می خوام براش بمیرم

باز سرنوشت و انتهای آشنایی

باز لحظه های غم انگیز جدایی

باز لحظه های ناگزیر دل بریدن

بازم اول راه و حس تلخ نرسیدن

...

پای دنیای تو موندم

مثل عاشقای عالم

....

دارم از دست تو میرم

عاشقی کن منو نشکن

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 5:56 | |

امشب برای گریه ام یک شانه می خواهم که نیست

در وصف این نامردمان یک واژه می خواهم که نیست

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 5:52 | |

تنها شدم

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 21:21 | |

از تو میگذرم

 از تو میگذرم بی آنکه دیگر تو را ببینم ،

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 23:43 | |

عشق در قلب ما

 هر شب مرا با خود میبری ،

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 23:11 | |

گویند

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 23:11 | |

در خیال عشقت

 چشمهایم را بسته ام ، تا تو را ببین

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 22:48 | |

عزیزترینم

  عزیزترینم ، خوب میدانی که نوشته های دلتنگی بیشتر روزهای من مربوط به درگیر شدن ذهن و روحم با این زندگی است ... هر قدر می خواهم نسبت به این مسائل بی تفاوت باشم ، نمی شود .... نمی توانم .... شاید هنوز آنقدر رشد عقلی پیدا نکردم اصلا نمیدانم بی تفاوت بودن خوب است یا حساس بودن ؟ .... گاهی فکر می کنم بی تفاوتی هم نعمت بزرگی است که شامل حال عده ای شده ... ولی من دوست ندارم و نمی توانم بی تفاوت باشم ... که اینگونه حساسیت های روح را تو در من بهتر از من میدانی ... سالهاست که شادمانی های ظاهری و کودکانه برایم رنگی ندارند ... سال هاست که اشک چشمانم نوازشگر گونه های خسته ام شده اند ... سال هاست که نیمه شب ها با هق هق گریه خودم از خواب بیدار میشوم ... و سال هاست که تنهایی ها و دلتنگی های خودم را برای تو باز گو می کنم ..... اما تو کجایی ؟... چرا وقتی که اینقدر نیازمند نوازشت هستم از من دوری ؟ ... چرا هر زمان که می خوام در آغوش مهربانی تو آرام بگیرم ، نمی بینمت ؟ .... چرا زمانی که می خواهم سرم را به روی سینه ات بگذارم و با تمام وجودم اشک بریزم و دلتنگی هایم را  آهسته در آغوشت زمزمه کنم ... نیستی ؟ .... یا من از تو دورم ؟؟؟  خسته شدم مهربانم ... خسته شدم از زندگی در  این دنیا ..... خسته شدم از آدم هایی که احساساتشان را نگه میدارند تا با خودشان به گور ببرند .... خسته شدم ....... باز هم باید سکوت کنم ؟ .... اگر تو اینگونه می خواهی حرفی نیست ..... هیچ حرفی نیست ...... فقط به خاطر تو ... فقط به خاطر تو تمام بی مهری ها را تحمل می کنم ..... ولی قلبم را ، وجودم را و همه ی هستی ام را به دست های مهربان تو می سپارم .........

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 21:0 | |

دل نازک...

  (..')/? ?('..)
.\?/. = .\?/.
_| |_ ? _| |_

عزیزترینم ، اصلا فکر نمی کردم این روزها اینقدر دل نازک شده باشم که با خوندن داستانی کودکانه از مجله سروش کودکان ، بغض کنم و اشک از چشمام سرازیر بشه ... داستان کاهو و کرم و وابستگی اون دو به هم و  جدا شدنشون... با چیده شدن کاهو از مزرعه و اینکه کاهو روزها قبل این جدایی رو پیش بینی کرده بود و دائم به کرم تذکر می داد اما اون کرم اونقدر مشغول بازی شده بود و از فضای اطرافش چنان حیرت زده بود که حرف های کاهو رو جدی نمی گرفت ... و در نهایت هم روز جدایی کاهو از مزرعه ، کاهو با قلبی پر از درد و رنج از جدایی کرم با آسیب رسوندن مختصری به او کاری کرد که کرم روی بوته تازه به دنیا اومده ی یه کاهوی جدید بیفته تا مبادا با موندن در آغوش کاهو  از مزرعه دور بشه و در نهایت بمیره و کرم هم بدون توجه به اشک های کاهو و قلب پر دردش همچنان مشغول بازی و سرگرمی میشه .... مهربانم ، این حکایت ما آدم ها و اسارت و تعلق در این دنیا نیست ؟... می دانی که در پس هر لبخندم ، دنیایی اشک پنهان است . هر لبخند ، زهر خندی است بر زخم های قلبم . جراحت هایی که چون خنجر بر پیکر وجودم فرود می آیند و اعماق جانم را می سوزانند ... شکایتی ندارم مهربانم ... هیچ شکایتی ندارم ... فقط دلتنگم ... دلتنگ ندانستن ها ... دلتنگ تلاشی بی ثمر ... دلتنگ تو ... دلتنگم .... فقط همین ... دلتنگ ...  

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 20:45 | |

با من چه کردی

 سخته که بگم * بگم که تو با من چه کردی*با دلم با روحم با زندگیم

شاید اون روزی که فکر می کردم تنهاییم تموم شده اینجا رو نمیدیم *فقط تو رو میدیم

فقط به با تو بودن فکر می کردم * واونقدر غرق عشقت شده بودم

که تنهایی رو فراموش کرده بودم *اما انگار نباید چنین می کردم  

برای من همیشه همون تنهایی خوبه * همون تنهایی زیبا

همون سکوت و ریختن همه چیز در دل * دیدن و نگفتن

آخه با کی بگم با کی می تونم بگم

چرا باز دوباره باید برم تو خونه ی تنهایی شاید همه چیز تقصیر منه

شاید خودم اشتباه کردم * نباید دل می بستم ! نباید اعتماد میکردم !

آخه چرا مگه من چی می خواستم غیر از صداقت غیر از اینکه با تو بگویم از زندگی و تو هم با من گویی

چرا سکوت را باید دوباره برگزینم مگر من شایسته ی عشق نبودم

اینجا سخن از عشق و شکست در آن نیست

اینجا سخن از تنهایی خوب است

تنهایی که دیگر با هیچ چیز عوضش نمیکنم حداقل از پس خودم بر میام

می تونم خودمو با تنهاییم زنده نگه دارم و همه چیز رو با اون بگم

می تونم باز همون ساکت پر از حرف باشم که جز به عکس مادر به هیچ چیز و یا کس دیگر دردش را نمی گوید

شاید اینطور تنهایی هم تنها نباشد

شاید تنهایی هم با من بتواند از تنهایی در آید شاید ............

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 20:41 | |

با من چه کردی زندگی

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 20:38 | |

مهربان ترینم ،

 مهربان ترینم ،

چگونه برایت بنویسم ؟...

که واژه ها ناتوانند از بیان ِ تمام ِ تو ...

و اندیشه ام را ...

به اوج جاودانه ات راه نیست

تنهایم نگذاشته ای .... که جستجویت کنم

دور نیستی ... که فریادت کنم

همین جا هستی ... نزدیک ِ من

در قلبم جای داری ... که خانه ی عشق توست

به ویران بودنش منگر که گنجی چون تو دارد

یاری ام کن تا این ویرانه را آباد کنم . 

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 20:25 | |

آی غریبه

  مهربان ترینم ، هر روز با بغضی تازه تر به زندگی نگاه می کنم  . دنیایی  متفاوت با آنچه دیده می شود . کاش بی قراری ام فقط تو بودی ؟ ... مدت هاست در قلبم خانه داری . با من نفس می کشی ،  همراه چشمان خسته ام هستی ... در اشک هایم جاری می شوی ...  و حریم قلبم ، که لبریز از یاد توست ... به راستی اگر توان نگارش این دلتنگی ها نبود  .... چگونه عقده های گره خورده قلبم را برایت می گشودم ؟ اگر توان سرودن نبود با کدام بهانه از بهانه های زندگی زنده می ماندم ؟ و اگر یاد روشن تو در شب های تار قلب من نور نمی افشاند ، چگونه به آرمانی والا می اندیشیدم ؟ این روزها ، می خواهم به قدر تمام دلتنگی ها با تو سخن بگویم ... می خواهم ساعت ها و ساعت ها از تو و با تو بنویسم  ... اما محدوده ی زمان را چه کنم ؟ کاش فراتر از زمان و مکان هم صحبتم بودی ... اینجا ، در این دنیا ، همه چیز محدود است .... همه در حصار بودن گرفتارند و من می خواهم از تمام محدودیت ها بگریزم ... و غافل از این نیستم که خود نیز در حصار تن گرفتار این دنیایم ... کاش می گفتی با من راز این همه ابهام را ... شاید هم گفته ای و من فراموش کرده ام ؟ ... چیست این بی قراری ها و تپیدن های دل ؟ .... چیست این نگاه عاشقانه ای که در هستی جاری است ؟ میدانی چه می گویم که تمام واژه ها تویی ... و این منم که همچنان در پیچیدگی معنای کلمه در مانده ام ... اما تو با من سخن بگو .... در بیداری و در خوابم ...  در روز و شبم ... هر لحظه ... هر دم .... نوای عاشقانه ات را با تمام وجودم خواهم شنید ...  و نیرویی بر من جاری کن تا علاوه بر شنیدن به ادراک کلامت نیز دست یابم که خوب میدانم تنها ، شنیدن ، کافی نیست ... مهربانم ، ذره ذره جانم در التهاب توست و وجودم که عاشقانه تو را  می جوید ... گاه به اشتباه اما تویی تمام پنهان و پیدای من ... می بینی که گاه آنچنان از دلتنگی بی تابم که جز نوشتن و گریستن آرامشی نمی یابم ... نمیدانم چیست این بی تابی هایی که حتی در خواب هم آرامم نمی گذارد ... و این خواب ها مرا به کجا خواهند برد ؟ ... نمیدانم !!!! مهربانم ، حرف ها دارم برای گفتن اما گاه بهتر است برخی سخنان نگفته باقی بمانند ... و تو خوب میدانی تمام نگفته های دلم را ... و شکستن احساسم را ...

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 20:23 | |

آی دلــــــــــــــم...

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 20:10 | |

بالهايم را بده...

 بالهايم را بده...

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 8:11 | |

خسته ام...

     دوباره این قلم در چشمانم خیره شده...گویی هوای تراوش جوهری دارد که سالهاست در دستان خسته ام فقط گریسته اند...اما این دل دیگه نائی برای نوشتن نداره...سوژه نوشتنام ته کشیده،اصلا نمیدونم چم هست؟!؟

ادامه مطلب

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 8:3 | |

تازگیا

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 14:41 | |

خوش میگذره

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 14:35 | |

لحظه مرگ

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 14:30 | |

آدمک

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 20:18 | |

چی میشه

 چی میشه

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 20:14 | |

شعرای من

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 19:53 | |

مسخره ام میکنن

 سلام

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 15:32 | |

سلام

یه شعر دیگه

فایده نداره

فایده نداره زندگی اگه تورو نبینمت

وقتی کنارت نباشم تو لحظه های ماتمت

فایده نداره بودنم بدون دیدن چشات

مرگه فقط برای من قشنگترین راه نجات

فایده نداره این نفس وقتی همش آهه و آه

میخوام نباشم که تو هم دیگه نشه روزات سیاه

فایده نداره این حیات وقتی نباشی تو شبام

نشه تورو ببوسمت وقتی که میخوانت لبام

فایده نداره انتظار وقتی میخوایم و نمیشه

انگار قرار نیست عاشقا با هم بمونن همیشه

فایده نداره ما بخوایم و آدمای بد نخوان

هی ما بخوایم بهار باشیم دنیا همش بشه خزان

فایده نداره انتظار برای مال هم شدن

بهتره تا تموم بشه قصهء عشق تو و من

فایده نداره عاشقی وقتی همش شکستنه

درمون این اقبال بد یا رفتنه یا مردنه

فایده نداره شب و روز وقتی که با هم نباشیم

رفتن تموم عاشقا ما هم دیگه آخراشیم

فایده نداره پرزدن بدون بال ، بی همسفر

من نمیخوام که بودنم برات بشه یه دردسر

فایده نداره من دیگه خسته شدم میخوام برم

دوست ندارم تو هم دیگه هی بسوزی به خاطرم

فایده نداره هی بخوایم فریب بدیم دلامونو

بهتره انتخاب کنیم این راه حل آسونو

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 15:4 | |