عزیزترینم

  عزیزترینم ، خوب میدانی که نوشته های دلتنگی بیشتر روزهای من مربوط به درگیر شدن ذهن و روحم با این زندگی است ... هر قدر می خواهم نسبت به این مسائل بی تفاوت باشم ، نمی شود .... نمی توانم .... شاید هنوز آنقدر رشد عقلی پیدا نکردم اصلا نمیدانم بی تفاوت بودن خوب است یا حساس بودن ؟ .... گاهی فکر می کنم بی تفاوتی هم نعمت بزرگی است که شامل حال عده ای شده ... ولی من دوست ندارم و نمی توانم بی تفاوت باشم ... که اینگونه حساسیت های روح را تو در من بهتر از من میدانی ... سالهاست که شادمانی های ظاهری و کودکانه برایم رنگی ندارند ... سال هاست که اشک چشمانم نوازشگر گونه های خسته ام شده اند ... سال هاست که نیمه شب ها با هق هق گریه خودم از خواب بیدار میشوم ... و سال هاست که تنهایی ها و دلتنگی های خودم را برای تو باز گو می کنم ..... اما تو کجایی ؟... چرا وقتی که اینقدر نیازمند نوازشت هستم از من دوری ؟ ... چرا هر زمان که می خوام در آغوش مهربانی تو آرام بگیرم ، نمی بینمت ؟ .... چرا زمانی که می خواهم سرم را به روی سینه ات بگذارم و با تمام وجودم اشک بریزم و دلتنگی هایم را  آهسته در آغوشت زمزمه کنم ... نیستی ؟ .... یا من از تو دورم ؟؟؟  خسته شدم مهربانم ... خسته شدم از زندگی در  این دنیا ..... خسته شدم از آدم هایی که احساساتشان را نگه میدارند تا با خودشان به گور ببرند .... خسته شدم ....... باز هم باید سکوت کنم ؟ .... اگر تو اینگونه می خواهی حرفی نیست ..... هیچ حرفی نیست ...... فقط به خاطر تو ... فقط به خاطر تو تمام بی مهری ها را تحمل می کنم ..... ولی قلبم را ، وجودم را و همه ی هستی ام را به دست های مهربان تو می سپارم .........

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 21:0 | |