دلسوخته

دلسوخته تر از همه ی سوختگانم
 از جمع پراکنده ی رندان جهانم
 در صحنه ی بازیگری کهنه ی دنیا
 عشق است قمار من و بازیگر آنم
 با آنکه همه
 باخته در بازی عشقند
 بازنده ترین است در این جمع نشانم
 ای عشق از تو زهر است به جامم
 دل سوخت ،‌ تن سوخت ، ماندم من و نامم
 دلسوخته تر از همه ی سوختگانم
 از جمع پراکنده ی رندان جهانم
 عمری ست که می بازم و یک برد ندارم
 اما چه کنم عاشق این کهنه قمارم
 ای دوست مزن زخم زبان جای نصیحت
 بگذار ببارد به سرم سنگ مصیبت
 من زنده از این جرمم و حاضر به مجازات
 مرگ است مرا گر بزنم حرف ندامت
 باید که ببازم با درد بسازم
 در مذهب رندان این است نمازم
 عمری ست که می بازم و یک برد ندارم
 اما چه کنم ، عاشق این کهنه قمارم
 من در به در عشقم و رسوای جهانم
 چون سایه به دنبال سر عشق روانم
 او کهنه حریف من و من کهنه حریفش
 سرگرم قماریم من و او ،‌ بر سر جانم
 باید که ببازم ، با درد بسازم
 در مذهب رندان ، این است نمازم
 عمری ست که می بازم و یک برد ندارم
 اما چه کنم عاشق
 این کهنه قمارم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 10:24 | |