خســــته بــــودم از تكــــرار هــــا...
ديــــگر طاقتـــــ نـــداشتـــم...گفتــــم :خـــدايـــــــا دنيــــايم تاريــــك استــــ عــــاشقمــــ كــــن...
خـــدا خنديــــد و گفتـــــ:او كــــه بـــاشـــد مــــرا از يـــاد ميــــبري...
قســــم خــــوردم كــــه تـــا ابــــد در يــــادم بمــــاند...
خــــدا تــــو را بـــه مــــن داد و نـــــظاره گـــر شـــد،
دســــتانت را گــــرفتم... خــــدا دلـــش لـــرزيد...
بــــوسيدمتـــ... خــــدا گريــــست...
در آغــــوش گرفتـــمتــــ... و خـــدا آرامــــ دور شـــد...
حــــالا مـــن نـــه خــــدا را پيــــدا ميــــكنم نـــه تــــو را...
خــــدا در ميــــانـــ گنـــاهـــانمـــ گــــم شـــده و تـــــو درآغــــــوش ديـــگريــــ...
|